Toen de 15-jarige Sara Erde uit Lutjewinkel van een kennis hoorde dat zij op trainingsweek ging bij Academy Bartels, wilde ze zelf ook direct gaan! Het was nu de perfecte timing in haar wedstrijdplanning, dus gelukkig kon snel geregeld worden dat ze deel kon nemen en een paar dagen later arriveerde ze al op Landgoed Culitsrode.
Klaarmaken voor internationaal
Sara nam deel aan het trainingsarrangement met haar pony Sisi. Sisi is een prachtige 7-jarige merrie met Don Cremello du Bois x Cupkeshof Winobert als afstamming. Sara en Sisi zijn pas sinds afgelopen maart een combinatie, waarbij Sara de palomino eerst voor eigenaren reed maar haar nu in eigen bezit heeft. Ze komen uit in het Z2 dressuur. Sara vertelt: “We hebben nu net een paar keer een Kader & Uitzending wedstrijd gereden en we mogen internationaal gaan starten. De eerste CDI’s zitten er nu dus een beetje aan te komen, dus ook grotendeels als voorbereiding daarop zijn we nu hier op trainingsweek”.
Volle dagen
Sisi is niet de eerste pony waarmee Sara het hoogste niveau heeft bereikt. “Drie andere pony’s heb ik ook al uitgebracht in het Z2. Daarnaast heb ik nog een paard waarmee ik Z1 rijd, daar hoop ik na mijn ponytijd Junioren mee te kunnen starten.” Daarmee voldoet Sara ook aan de eisen voor de ‘beloftestatus’, wat haar in de gelegenheid stelt voor bepaalde trainingen en wedstrijden vrij te krijgen van school. “Momenteel zit ik in 5 VWO. Een drukke combinatie, school en de paarden, maar ik hoef me in ieder geval niet te vervelen.”
Actief houden
Sara vertelt over wat ze graag wil verbeteren in het rijden met Sisi: “Als je zo echt heel de proef achter elkaar door moet rijden, is het voor haar lastig de hele proef actief te blijven. En voor mij om haar actief te houden, dus dat ze niet een beetje ‘inkakt’. Dat maakt de verzameling ook een aandachtspunt. Er is tenslotte activiteit nodig om dat goed te houden. Dus daar hebben we deze week aan gewerkt én dat is gelukt.”
Een open zit
Ook kregen de deelnemers van deze trainingsweek de workshops Flexchair en HorseBeat. Hierover vertelt Sara: “Voor mij was dit de eerste keer met de Flexchair. Je moest met je zit van voor naar achter bewegen op de kruk, dat je op het scherm van punt A naar B ging. Op het begin kwam ik gewoon niet naar achteren. Daaruit kwam dat ik meer mijn zit, en vooral mijn benen moest openen, zodat ze ook meer haar schoft omhoog kan brengen en dus onder me kan verzamelen. Dus dat sloot goed aan op hetgeen waar ik tegenaan liep in het rijden. Ook met het van links naar rechts bewegen op de kruk, kwam ik heel erg moeilijk naar rechts. Ik moest erop focussen die kant te openen en toen ging het wel. Ik vond het dus erg leerzaam en het heeft me inzichten gegeven om mee te nemen in het rijden. Ik trek bijvoorbeeld snel mijn been op rechts en toen Imke zei bij de keertwending naar rechts dat ik echt mee moest gaan zitten en dat been open hield, draaide ze ‘m in een keer zo door.”
Beter aan het been
Over de HorseBeat workshop vertelt ze: “Ik dacht altijd dat als ik hard moest werken dat mijn pony dat ook moest, maar dat bleek niet zo te zijn! Ik heb van mezelf dat ik snel elke pas been aan het geven ben, maar dan doe ik dus best veel doe en zij weinig. Een mooi voorbeeld was dat ik een volte 10 meter moest rijden en daarna appuyeren. Mijn hartslag ging de tweede helft van die volte dan al omhoog omdat ik wist dat het appuyeren eraan kwam en ik hem daarin erbij moet houden, en in het appuyeren zelf ging mijn hartslag nog verder omhoog, terwijl die van haar tijdens het appuyeren omlaag ging. We hadden heel de week er al aan gewerkt dat ze beter aan mijn been kwam, maar nu de afgelopen twee dagen na de HorseBeat workshop merkte ik echt dat ik zelf minder kon gaan doen en zij meer ging doen. Doordat je dan ook echt hebt gezien dat hard werken geen zin heeft, ga je er ook consequenter op letten je been stil te houden. Én het lukte dat Sisi juist meer ging werken. Vandaag kon ik in galop bijvoorbeeld gewoon echt stil zitten. Beide workshops hielpen me precies met hetgeen we wat nog lastig vonden.”
Dezelfde valkuilen
“De clinic van Imke was ook heel leuk om te zien. Het paard dat zij reed had namelijk echt een beetje dezelfde valkuilen als mijn paard thuis. Bijvoorbeeld het snel krijgen van spanning, een beetje op willen drukken en dat als ze iets moeilijks vinden het liefst willen versnellen. Het is een soort geruststellend om te zien dat zulke ruiters daar ook nog moeite mee hebben, maar vooral heel mooi om te kunnen zien hoe Imke daar dan mee om ging. Daarvan neem ik bijvoorbeeld mee dat als je bewust met het losrijden je handen wat lager zet, het paard beter kan ontspannen. Ik hoop dan ook zeker nog eens terug te komen en dan het liefst met mijn pony én paard.”
