De 36-jarige Joukje verlegde vorige week haar grenzen en kwam trainen bij Academy Bartels. Haar 16-jarige ruin Lux is nogal stressgevoelig en dat weerhield haar ervan om eerder te komen. Haar stalgenoot zei: “Als je het nooit probeert, dan leert je paard het ook nooit”. Intussen vraagt Joukje zicht af waarom ze niet eerder deelgenomen heeft: “Het is hier heel leuk en ik heb veel geleerd”.
Een warm welkom
Joukje nam voor het eerst deel aan het trainingsarrangement, ze vertelt over haar eerste dag: “Ik vond het heel overweldigend. Er waren veel nieuwe indrukken en mijn paard was toch anders dan thuis. Ik was veel met mijn omgeving bezig. Anderzijds werden we gelijk bij aankomst heel warm ontvangen. Iedereen is heel aardig en ik voelde me meteen thuis en welkom”.
“Imke zei dat ik niet moet trekken, maar best mijn handen op één plek kan houden”
Met haar paard Lux rijdt Joukje in het Z1, haar meisjesdroom, zoals ze zelf zegt. Het afgelopen jaar heeft ze veel gepuzzeld met haar paard en zijn ze steeds een stapje verder gekomen. Tijdens de trainingsweek wilde ze werken aan de gedragenheid en de zijgangen. De wissels neemt Joukje spelenderwijs mee in haar trainingen, ze vertelt: “Ik heb wel ambities. Zolang mijn paard fit blijft en ik denk dat hij het leuk vind, dan ga ik gewoon door”. Wat betreft het trainen van de gedragenheid kwam al snel naar voren dat er verbeterpunten lagen in de houding en zit van Joukje, ze legt het uit: “Ik steek te makkelijk mijn handen naar voren. Imke zei dat ik niet moet trekken, maar best mijn handen op één plek kan houden. Mijn paard moet dan leren dat hij daar nageeft. Daarna komt de gedragenheid vanzelf, omdat hij meer door zijn lijf gaat bewegen”.
Interessant, leuk én verhelderend!
Ook de presentatie over Ruitervoorkeuren door Suzanne was heel interessant volgens Joukje: “Ik vond het heel leuk en verhelderend. Het is mooi om te leren hoe alles op elkaar inwerkt als je op het paard zit en hoe de verbanden liggen”. Er zijn vier verschillende profielen waar ruiters in passen. Joukje dacht gezien haar handen te weten in welk profiel ze hoort, maar dat bleek anders te zijn: “Suzanne zei dat het ook aangeleerd gedrag kan zijn, dus het hoeft niet te betekenen dat het bij mijn houding hoort”. Gedurende de theoretische en praktische sessies ging Joukje aan de slag met hoe ze de hulpen aan haar paard geeft, ze legt het uit: “Mijn paard reageert soms te snel te groot, maar dat komt dus eigenlijk omdat ik te snel te grote hulpen geef. Ik heb geleerd dat het heel nauw komt en ik meer moet doen met mijn zit”. Joukje ging naast haar handen naar voren ook met heel haar bovenlijf naar achteren in plaats van dat ze alleen haar bekken kantelt. Joukje vertelt over de eyeopener: “Als ik bijvoorbeeld wilde verkleinen in draf of galop viel mijn paard stil. Ik dacht eerst dat mijn paard lui was of niet aan het been, maar dat was dus helemaal niet. Het kwam eigenlijk doordat ik tegen hem zei dat hij dat moest doen. Communicatie tussen paard en ruiter is dus alles”.
”Je zet je appuyement in, maar waar rijd je eigenlijk naartoe?”
Naast haar houding en zit werkte Joukje ook aan meerdere kleine dingen, ze legt het uit: “In grote lijnen komt het trainen wel neer op hoe ik thuis met mijn eigen instructrice train, maar Imke en Mischa brengen dingen net wat anders waardoor ik het beter opsla. Ik moet bijvoorbeeld mijn hoeken beter gebruiken, dat wist ik van thuis wel, maar daar ga je snel al verder met iets anders. Hier werd er echt de nadruk op gelegd”. Ook werkte Joukje aan de appuyementen. Imke had eerder die week gezegd: ”Je zet je appuyement in, maar waar rijd je eigenlijk naartoe?”. De volgende dag moest Joukje in de les haar paard zijn hoofd op Mischa richten die ergens in de baan stond en het ging gelijk veel beter. Joukje gaat verder: “Dat was heel leuk om te voelen. Ik had er echt iets aan”.
Al met al heeft Joukje in vier dagen veel nieuwe inzichten gekregen. Ze vertelt: “Ik ben veel bewuster geworden van mijn eigen inwerking. Ik heb nieuwe dingen geleerd waar ik thuis mee aan de slag kan, maar ik hoop ook in het najaar weer terug te komen”.
