Twee weken geleden verwelkomde we de 49-jarige Pauline voor een trainingsarrangement. Normaal gesproken staat ze voor de klas als docent Engels, maar nu was ze een weekje ‘op vakantie’ met haar man. Eigenlijk zou haar 10-jarige merrie meegaan, maar die was geblesseerd. De veearts vertrouwde haar een 5-jarige Everdale toe die niet de makkelijkste is…
Uit het niets werd het een boefje
Pauline heeft zelf 2 paarden op Z-niveau gereden en wilde deze week werken aan de wissels met haar merrie, maar helaas kon deze niet mee vanwege een blessure. Het paard van haar veearts mocht mee, Pauline vertelt: “Het is een heel gevoelig paard. Volgens de fokker liep hij eerste oké, maar uit het niets werd het een klein beetje een boefje met rijden. Hij is heel druk als je erop zit en als je er een beetje aan zit, dan gaat hij”.
Pas vier keer eerder op dit paard gereden
Voorafgaand aan de trainingsweek had Pauline pas vier keer op dit paard gereden. Deze ruin is een erg sensibel paard legt Pauline uit: “Dit is niet een paard waar je door moet duwen, maar heel geduldig mee moet zijn. Als je dat wel doet, kan hij nog weleens wat onverwacht uit de hoek komen”. Haar trainingsdoel was daarom als volgt: “Ik wilde hem leren dat het oké is dat er iemand op zijn rug zit en hij gewoon normaal weg kan draven”. Je hebt snel de neiging om een paard zo snel mogelijk weer terug te rijden als hij er vandoor gaat, maar hier leerde Pauline anders: “Ik heb hier vooral geleerd om het paard gewoon te laten gaan. Dus hij mag draven of het nou door heel de baan of op een cirkel is, zolang ik maar verbinding houd”.
“Ik herken een hele hoop dingen die vervolgens weer op hun plekje vallen”
De Ruitervoorkeuren sessie was een echte eyeopener voor Pauline: “Het was fantastisch. Ik hoor mijn hele leven al ‘handen vooruit’ en ‘rechtop zitten’, maar dat zijn juist dingen die niet voor mij werken. Ik moet niet helemaal recht gaan zitten, want dan zet ik mijzelf helemaal vast. Hier leer ik dat het afhangt van of je grote of kleine spiergroepen voornamelijk gebruikt. Ik herken een hele hoop dingen die vervolgens weer op hun plekje vallen”.
Verassende uitslag van de hartslagmeter
Ook de les met de hartslagmeter vond Pauline heel leuk. Ze had verwacht een hoge hartslag te hebben, omdat ze het nog best spannend vind op zo’n paard. Ook van het paard had ze een hoge hartslag verwacht, omdat hij gespannen kijkt en stapt, maar het tegendeel bleek: “Mijn hartslag was gewoon oké en dat is heel fijn want dat geef ik door aan mijn paard. Ook zijn hartslag viel alles mee. Alleen als we bijvoorbeeld gingen aandraven, dan schoot zijn hartslag omhoog, maar hij werd dan vrij snel weer rustig”.
Samen op vakantie
Pauline probeert ieder jaar naar Academy Bartels te komen voor een trainingsweek en neemt haar man mee, ze vertelt: “Mijn man gaat altijd met mij mee. Hij rijdt verder geen paard, maar helpt wel met bijvoorbeeld spulletjes aangeven of mijn paard vasthouden. Tijdens de les kijkt hij altijd en als ik dan op stal met de paarden bezig ben dan gaat hij lekker wandelen hier in de bossen. Zo zijn we samen soort van op vakantie”.
